“Ben jij dan niet een soort van laatste redmiddel?” De woorden van mijn werkafspraak galmen na in het bos (ik doe tegenwoordig al mijn afspraken wandelend) en in mijn hoofd. Mijn brein schiet alle kanten op voor een snelle reactie. Maar voordat ik kan reageren, voegt hij hier terloops aan toe: “Je hebt gelijk hoor met wat je zegt over energie en rituelen, alleen…is het niet wat ‘soft’?”
Bam. Daar stond ik dan met al mijn mooie inzichten en grootse idealen. In het hokje ‘soft en gezellig’. Een kamer waar managers, projectleiders en directeuren vaak alleen maar gaan kijken, wanneer het echt niet anders kan. Het is de grote breinbreker in mijn (professionele) leven. Die scheiding tussen ‘hard’ en ‘zacht’, tussen ‘meetbaar’ en ‘niet-meetbaar’, tussen ‘wetenschap’ en – nou ja – de onderwerpen waar ik in geïnteresseerd ben en die we voor het gemak even onder ‘spiritualiteit’ hangen. Het lukt me namelijk maar niet om het één (hard, meetbaar, wetenschap) los te zien van het andere (zacht, niet-meetbaar, spiritualiteit). Voor mij is alles onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Je beste zelf geeft resultaat
Gelukkig denken anderen er ook zo over. Neem bijvoorbeeld business strateeg Tom Peters. Zijn favoriete uitspraak “soft skills lead to hard results” is als balsem voor mijn professionele ziel. Peters, van origine ingenieur, is een man van cijfers, van meetbaar maken. Maar, zo geeft hij in interviews aan “then there’s the other ninety-five percent, which is the human part”. En dat menselijke deel van de organisatie laat zich nu eenmaal niet in wetenschappelijke modellen, cijfers, hokjes en theorieën stoppen. Het menselijke deel van de organisatie wil vieren, voelen, ervaren, (be)leven, gezien en gehoord worden. Wil het beste van zichzelf kunnen laten zien om zo het meeste voor de organisatie te kunnen betekenen. Maar omgekeerd werkt het ook: wordt het menselijke deel verwaarloosd, dan heeft dit ook effect op het organisatieresultaat. ‘Soft skills lead to hard results’, ik zeg het nog maar een keer.
Bijzonder ineffectief redmiddel
Wanneer soft skills je laatste redmiddel zijn, heb je de slag en misschien ook de oorlog al wel verloren. Als laatste redmiddel is aandacht voor de menselijke kant van je organisatie, bijzonder ineffectief. Je hebt dan waarschijnlijk al heel wat menselijke emotie vertrappeld onder winstoogmerk, kpi’s en agile processen. Vertrouwen komt te voet, maar gaat nog altijd te paard. De organisatie van de toekomst, de organisatie waar ik in geloof, weet dat harde en zachte skills prima samen gaan. Dat aandacht voor organisatierituelen en -energie net zo goed onderdeel zijn van strategische planvorming als harde cijfers en slimme processen.
Maak ‘soft’ onderdeel van ‘hard’
“Je kunt het ook anders zien”. Ik kijk omhoog naar mijn gesprekspartner in het bos. “Je kunt de organisatierituelen en – energie ook direct meenemen in je plannen en ‘soft’ onderdeel maken van je ‘harde’ strategie. Om zo al voorbereid te zijn op het gedoe dat er hoe dan ook komt in een verandering, simpelweg omdat we mensen zijn. Om teams op voorhand ruimte te geven om rituelen te ontwikkelen om overgangen te markeren en momenten te verwerken of te vieren. Om emoties in kaart te hebben. Om – naast het resultaat – ook de energie in je organisatie te kunnen managen.” De woorden ‘voorbereid zijn op gedoe’ leveren me een goedkeurende lach op. I’ll take it. Met zachtheid de wereld opschudden. Het kan.
Hoe is dat in jouw organisatie? Zijn soft skills een laatste redmiddel of een eerste gedachte?
Wil je weten hoe je binnen jouw organisatie rituelen, energie en emotie handig kunt meenemen in strategische plannen en verandertrajecten? Plan dan een gratis inspiratiegesprek in. Na ons gesprek van 30 minuten heb je praktische tips waar je meteen mee aan de slag kunt.